- Αλεούτες
- (Aleutians).Νησιωτικό σύμπλεγμα (17.770 τ. χλμ.) στον βόρειο Ειρηνικό. Πολιτικά ανήκει στις ΗΠΑ (Πολιτεία της Αλάσκας) και αποτελείται από πολυάριθμα νησιά που διαγράφουν μια καμπύλη 1.700 χλμ. από τις εσχατιές της χερσονήσου της Αλάσκας έως τη χερσόνησο της Καμτσάτκας, χωρίζοντας τη Θάλασσα του Μπέρινγκ από τον κυρίως Ειρηνικό ωκεανό. Τα νησιά αυτά αποτελούν τις αναδυόμενες κορυφές υποθαλάσσιας οροσειράς, η οποία είναι ουσιαστικά προέκταση στα Αλεούτια όρη που σχηματίζουν τη χερσόνησο της Αλάσκας· αυτός είναι και ο λόγος που τα νησιά αυτά είναι κατά μεγάλο μέρος άδεντρα.
Το σύμπλεγμα αυτό αποτελείται από νησιωτικές ομάδες, με σημαντικότερη αυτήν των νησιών Φοξ (Ουμνάκ, Ουναλάσκα και Ούνιμακ)· άλλες ομάδες συγκροτούν τα νησιά Νίαρ, τα νησιά Ρατ και τα νησιά Αντρεάνοφ. Στα νησιά Φοξ, και συγκεκριμένα στο Ούνιμακ, βρίσκεται το υψηλότερο ηφαίστειο του νησιωτικού συμπλέγματος και ένα από τα λίγα ενεργά σε ολόκληρο τον κόσμο, το Σισαλντίν (2.861 μ.).Οι 8.162 κάτοικοι των Α. (απογραφή 2000) ασχολούνται κυρίως με το κυνήγι (αλεπούδες, φώκιες), με την αλιεία (ρέγκες, βακαλάοι, σολομοί) και με την κτηνοτροφία (τάρανδοι και πρόβατα). Το νησιωτικό σύμπλεγμα των Α. ανακάλυψαν το 1741 ο Δανός Βίτους Μπέρινγκ και ο Ρώσος Αλεξέι Κιρίκοφ. Ανήκε στη Ρωσία έως το 1867, όταν το αγόρασαν οι ΗΠΑ μαζί με την Αλάσκα.Αλεούτων, τάφρος των–Τοξοειδές βύθισμα του βόρειου Ειρηνικού κατά μήκος των νότιων υποθαλάσσιων κλιτύων στα δυτικά του νησιωτικού συμπλέγματος των Α. Έχει μήκος 3.500 μ. και βάθος 7.822 μ. Ο βυθός της τάφρου καλύπτεται από κόκκινη λάσπη.
Αεροφωτογραφία δύο ηφαιστειακών κορυφών στις Αλεούτες (φωτ. Igda).
Dictionary of Greek. 2013.